eshgh/dar/hame/senin

عشق در همه سنین

قلب انسان، در هر سنی که باشد، رو به قلبی که به روی او باز می‌شود، باز می‌شود

 

«قلب انسان، در هر سنی که باشد، رو به قلبی که به روی او باز می‌شود، باز می‌شود.» – ماریا اِج‌وورث (Maria Edgeworth)
عشق بعنوان موضوع همگانی بشر، یا تقریباً همگانی تعریف می‌شود و با تجربیات شدید احساسی مثل افزایش انرژی، شادی، فکر کردن وسواسی به معشوق، احساس وابستگی و عطش همراه است. وقتی آدمها عاشق می‌شوند احساس می‌کنند معنی زندگی برایشان آشکار شده است. معمولاً می‌گویند احساس کامل بودن می‌کنند، انگار زندگی‌شان هیچ کم و کسری ندارد. امیلی برونته این را به زیبایی در بلندی‌های بادگیر تصویر می‌کند: «من هیث‌کلیف هستم. همیشه به او فکر می‌کنم. نه بعنوان لذت، همیشه از خودم هم لذت می‌برم. بلکه بعنوان وجود خودم.» هنر پیوسته در تلاش برای توصیف و درک عشق بوده است. کتاب عشق سال‌های وبا اثر گابریل گارسیا مارکز نمونه‌ای از داستانی است که قدرت عشق بادوام را نشان می‌دهد، زوجی که در جوانی عاشق هم بودند در میانسالی هر کدام زندگی خودشان را پیش می‌برند و در پیری دوباره به آغوش هم برمی‌گردند.